سلام.

امروز دومین روزه خودم را گرفتم!

اوایل که اومده بودم اینجا وقتی درموردروزه و ماه رمضان شنیدم فکر میکردم روزه گرفتن کارسختی باشه و ماه رمضان،خیلی سخت بگذره و این برای من سوال بود که مسلمانها برای چی اینقدر سختی به خودشون میدن و گرسنگی و تشنگی را تمام روز تحمل میکنن؟

ولی الان که خودم روزه گرفتم و الان که این ماه را دارم میگذرانم احساس بقیه و این حرف مادربزرگم  که میگفت ما با روزه گرفتن، احساس سبکی میکنیم و حال و هوای خدایی به ما دست میدهد را خیلی خوب میتونم درک کنم!

ماه رمضان برخلاف تصور من اصلا سخت نیست. فضای سحر را با دعایی که میذارن و فضای افطار را با آن شور وشوقی که دارن و همه به هم قبول باشه میگن خیلی دوست دارم. و این برای من خیلی لذت بخش است که درپایان روز و هنگام افطار همه به من قبول باشه میگن و من به این فکر میکنم که واقعا این روزه من قبول بوده یا نه؟ خدا امروز من را دوست داشته یا نه؟ تونستم اونطوری که میخواسته باشم یا نه؟ و چندین و چند سوال دیگه... و وقتی به این فکر میکنم که خدا امروز از من راضی بوده یک حس خوشایندی همه وجودم را میگیره و احساس غرور میکنم!امیدوارم همینطورباشه و روزه من قبول خدا باشه و خدا درطول این ماه و تاهمیشه از من راضی باشه.

فقط یک مسئله هست و اون هم اینکه احساس میکنم پدرومادرم هنوز با مسلمان شدن من کنار نیامدن و فکرمیکنن که من باز هم به مسیحیت برمیگردم!خدایا!این قدرت درک را به پدرومادرم بده که من از روی هوای بچگی و قرارگرفتن در جو،مسلمان نشدم و این تصمیم من باتحقیق و مطالعه کامل بوده و آنها هم باید با این مسئله کنار بیان!ازت ممنونم خدا!

دوستت دارم...